peddelen in de amazone

Vandaag weer eens een ouderwetse huwelijks test gedaan. Your Hinesty had bedacht om een kano/kajak tocht te gaan maken. Kleine kanttekening; deze was voor gevorderden. We hebben in Juniper Springs Recreation Area een tocht gedaan van 14 kilometer. Dit is een tocht door smalle kreekjes met een redelijk sterke stroming en waar je onder de bomen, over de bomen en vooral tegen de bomen en struiken vaart. Op aanraden van de kapitein namen we een Kayak. Achteraf gezien niet de beste en gemakkelijkste keus. Tijdens deze tocht zou je beren, otters en alligators tegen kunnen komen. Het sturen van de Kayak moest hier echt met zijn tweeën gebeuren wat al vrij snel de temperatuur deed stijgen. Na een poosje ging het eigenlijk best redelijk en peddelen we vrolijk door de bush bush. We hoorden geritsel op de kant en zagen een vrij grote alligator lopen, toch maar gauw door gepeddeld. Het was een tocht voor geoefende kayakkers en dan is 5 uur toch vrij lang. Hoe verder we kwamen hoe meer stroming en hoe vaker we vast kwamen te zitten tegen de oever of tegen een boom ketsten.
Jullie zullen begrijpen dat dit de temperatuur ten goede kwam. Net toen het vrij broeierig werd kwamen we langs een grote alligator op een afstand van 2 meter. De alligator was vrij verbouwereerd om zo'n heet stel voorbij zien te komen, dat hij alleen maar met zijn hoofd deed schudden. Gelukkig is vrouwlief ten alle tijde scherp en werd hij tussen de discussie links of rechts toch op de plaat gezet. Dit deed de temperatuur nog een beetje stijgen. Altijd gezellig zulke tochtjes. Toen we ook nog door een flinke stroomversnelling(rapids) moesten wilde vrouwlief het liefst op de kant klimmen en te voet verder gaan. Dit ging natuurlijk niet zo midden in de bush bush. Na een flinke peptalk en heelhuids voorbij de rapids kalmeerde het vrouwtje weer even. Even, want het gebeurde nog een paar keer dat de kajak gevaarlijk kantelde en we bijna te water gingen....en dat met alligators in de buurt. Het was flink billen knijpen en de kapitein moest flink zijn best doen om de voorhoede tot kalmte te manen. Gelukkig kwam er een park ranger achter ons varen met de mededeling dat het nog 2 mijl was. Hier werd de stemming beter van en ging het tempo omhoog, altijd lekker een windje als de temperatuur hoog is. Om half 5 zou de laatste bus gaan om ons terug te brengen naar het basiskamp. Om 16.18 uur kwamen we gewoon weer als tortelduifjes aan de wal toch wel een beetje genietend van een zware maar zeer bijzondere tocht waarbij je het gevoel had door de Amazone te varen. De schrijver is benieuwd of er nog meer van zulke tochtjes op de planning staan deze reis. Gelukkig hebben we het overleefd. Schoonpa zal zijn hoofd wel schudden als hij leest wat zn dochter allemaal weer heeft uitgespookt. Helaas dus ook geen tijd gehad voor veel foto's. Eenmaal aan wal stond het water aan de lippen, maar helaas geen restrooms te bekennen. Maakt voor een man weinig uit....maar als vrouw zijnde is het net even anders. Ik denk dat ze de foto niet zal bijvoegen, dus jullie kunnen vast raden wat er gebeurt is. Op de terugweg voor de laatste keer bij Manny's onze dagelijkse kilo vlees naar binnen geschranst.  Morgen vertrekken we naar onze volgende villa in Rotonda aan de westkust.                              (Zie video's van vandaag)
Tot morgen