Moose poep en nog een beer

Vandaag dag 2 in Wells Gray. Eerst uitgeslapen tot half 7, hierna naar Baily Chute gegaan. Hier springen de zalmen eind augustus begin september tegen de stroom in de waterval op om te paaien. Helaas waren wij dus te laat, en waren er ook geen beren meer om die zalmen op te eten. We hebben hier nog wel onze ochtendgymnastiek gedaan en een hike van 6 kilometer gedaan, langs de Clearwater River. Hier kwamen we verschillende mooie paddestoelen tegen, helaas geen rood met witte stippen, waarop kabouter paddestoel zat te wippen. Dit alles is minitueus vastgelegd door het vrouwtje, zoals jullie wel zullen zien op de foto's. 
We zijn hierna naar Clearwater Lake gegaan. Dit was moeilijk bereikbaar dus hebben we hem alleen vanaf een paar viewpoints bekeken.
Toen was het tijd voor onze poep expert om op moose jacht te gaan. Bij Horseshoe Access waren een paar Meadows waar je ze zou kunnen zien. Als vrij snel had de vrouw de poep van de Moose ontdekt. Zoals jullie op de foto's kunnen zien zijn dit ovale uitwerpselen. Het fanatisme stijgt per drol bij de expert, maar helaas leverde het geen Moose op. Na 3 kilometer speuren zijn we maar gestopt.
Hierna hebben we de Greentower bezocht. Een uitkijktoren die een mooi uitzicht geeft over Wells Gray. Hier zag je mooi hoe diep de Canyon is en dat hier de naaldbomen overgaan in loofbomen. Dit geeft een mooi schilderij achtig tafereel, met een mooi kleuren verloop. Dit is ook de reden dat de Moose van de omliggende Canyons in de winter hier naar toe komen, zodat ze zich in de loofbossen kunnen verschuilen voor vijanden en omdat in de Canyons minder sneeuw ligt.
Na ons in het hotel te hebben opgekalefaterd voor het eten, kwamen we recht voor ons hotel weer een zwarte beer tegen. We stonden te wachten om af te slaan en uit het niets stak hij ook over. Dit leidde natuurlijk tot behoorlijke stress in de auto want het fototoestel moest nog in stelling worden gebracht en daar was de beer niet van plan om op te wachten. Hij was dan ook weer net zo snel verdwenen als dat hij kwam. De stress beleeft uiteraard nog wel een tijdje in de auto aanwezig. Naar enkele rondjes rond de groenstrook te hebben gereden waar de beer in was gegaan hebben we toch maar besloten om te gaan eten.
Morgen gaan we naar Hope via de Fraser Canyon.