De reddende engel

Vandaag is vanwege een technische storing de krant wat later. De schrijver van dit verhaal was de pincode van zijn telefoon kwijt. Gelukkig heeft zijn lieve schoonmoeder de pincode opgezocht, zodat wij jullie weer verder van onze reis kunnen laten meegenieten. Waarvoor nogmaals dank Marja.

We zijn gisteren ochtend eerst naar Annette Lake en Edith Lake geweest. Bij Annet Lake was het idyllisch stil met de dauw die optrok boven het meer. Bij Edith Lake had je mooie weerspiegeling van de omliggende bergen, en vooral sporen van wilde dieren in het zand. En ja dan is youre hynesty niet meer te houden. Hierover later meer.
Toen werd het tijd voor een rondje hiken. Old fort Point is een hike van 5 kilometer die een prachtig uitzicht geeft over de Athabasca River en Jasper. We kwamen hier 2 Bighorn Sheep tegen die op een prachtig uitzichtpunt lagen met zicht op Jasper. Hier hebben we mooie foto's kunnen maken. Het leek wel of ze lagen te poseren. Het is razend knap om te zien hoe hoe die beesten op zo'n steil stuk rots kunnen staan.
Het volgende agenda punt was Mount Edith Cavell. Hier was de weg afgesloten waardoor we eerst 2 kilometer moesten lopen om bij de hike te komen. Dat is nu natuurlijk een peuleschilletje. Dit is een hike die langs de een gletsjer loopt. Hier is in 2003 125.000m3 ijs naar beneden gevallen. Dit heeft een enorme vloedgolf veroorzaakt en men waarschuwt daar nu nog voor dat dit opnieuw kan gebeuren.
De kleuren waren hier prachtig. Er is daar een meer met ijsschotsen dat schitterende kleuren heeft. Het was wel een vrij steile wandeling. Ook werd er in dit gebied gewaarschuwd dat er beren rondliepen waarvan er een geen mensen op zijn pad duld. Toch altijd spannender dan een eekhoorn op je pad.
Toen was het tijd voor de economie. Mijn cowgirl heeft een prachtig paar cowboy laarzen gescoord. Na een lekkere maaltijd met ome Aart bij Earl's, helaas moesten we wel zelf afrekenen, moest youre hynesty natuurlijk verder met sporen onderzoek bij Edith Lake. Als ware stropers zijn we op pad gegaan. Uiteraard met goede moed en veel hoop bij elk geluid eindigde de avond met alleen de geur van een beer in de auto.
We gaan nu naar Wells Gray. Hier hopen we weer beren te zien. Hier hebben we weer internet dus zullen we jullie bestoken met een aantal foto's.